Na szlakach turystycznych
Natura wyjątkowo obdarzyła naszą gminę w urokliwe miejsca, góry, doliny, wiekowe dęby, aleję lip, tajemnicze, a nawet jak na Górze Grodowej magiczne głazy. Przypominamy dziś popularne przed laty szlaki turystyczne, które mają swój początek lub koniec w gminie, ewentualnie jedynie przez nią przebiegają.
Ośmiokilometrowy szlak Niebieski Zagnańsk – Bartków – Samsonów – Tumlin jest nizinny. Punktem wyjściowym jest stacja kolejowa w Zagnańsku. Szlak prowadzi początkowo wzdłuż szosy, a następnie przez górę zwaną Borek do Dębu „Bartka. Następnie szlak biegnie szosą wzdłuż doliny Bobrzy. Przez wieś Janaszów dochodzimy do starej osady przemysłowej Samsonów. Następnym etapem wędrówki jest Tumlin. Po zwiedzeniu Góry Grodowej, gdzie była kopalnia czerwonego piaskowca ciosowego i samego Tumlina można zakończyć ciekawą wycieczkę.
Zapomniany już ośmiokilometrowy Żółty Szlak Zagnańsk – Bukowa Góra zaliczany był do górskich. Punktem wyjściowym była stacja kolejowa, skąd podążało się drogą obok lasu, a następnie koło kościoła wspinało się na Górę Chełm. Po obejrzeniu pokładów dolomitów podążało się pod górę Barczę. Końcowym etapem wędrówki była Bukowa Góra, na której szczycie Szlak Żółty łączył się z Zielonym, prowadzącym do Bodzentyna.
Szlak Zielony Janaszów – Jasiów – Dąb “Kapitan” – Polana Rosochy – rezerwat Świnia Góra – Piekło Dalejowskie – Wojtyniów – Bliżyn ma 22 km i rozpoczyna się w Janaszowie na skrzyżowaniu drogi do Jasiowa. Droga prowadzi w dół i przecina dolinę Bobrzy prowadzi przez Jasiów. Po przebyciu ok. 1 km wśród lasu, skręcamy na lewo i w odległości ok. 50 m od skrzyżowania przed laty można było oglądać zabytkowy dąb, zwany “Kapitanem”, który do chwili ścięcia liczył 300 lat. Lasy, w których się znaleźliśmy położone są na wzniesieniu 300 – 400 m n.p.m. i są częścią dawnej puszczy świętokrzyskiej. Pięknym przykładem pierwotnej puszczy o drzewostanie mieszanym z bogatym runem jest rezerwat Świnia Góra o pow. 51 ha.
Z Tumlina do Bobrzy. Bardzo ciekawy szlak, choć nie ma przypisanego koloru turystycznego rozpoczyna swój bieg w Tumlinie przez Ćmińsk do Bobrzy. Od skrzyżowania dróg w Tumlinie udajemy się w kierunku wsi Umer położonej w dolinie Bobrzy. Po przejściu szosy Samsonów – Ćmińsk schodzimy w dolinę, by obejrzeć ślady dawnego spiętrzenia wody – obszerny zbiornik wodny o powierzchni lustra wody 11,9 ha, wybudowany w 2004 roku w ramach współpracy Związku Gmin Gór Świętokrzyskich, który kosztował ok. 5 milionów złotych, oddany do użytku w 2005 roku, gdzie już w początku XVII w. stała kuźnica, a obok w XVIII w. wielki piec. Z drugiej strony doliny widać dużą wieś Kołomań, wymienioną w znanym memoriale króla Jana Kazimierza z 1658 roku.
Droga do Ćmińska biegnie ku zachodowi. Z prawej strony widać dolinę rzeki Bobrzy, z lewej zalesioną Górą Grodową. Dobrym punktem widokowym jest skrzyżowanie dróg z lasem. Po przejściu drogi Kielce – Końskie schodzimy w dolinę, gdzie wśród starych drzew stoi zabytkowy kościółek w Ćmińsku zbudowany w latach 1646 – 49.
Szlak Zielony Tumlin – Góra Klonówka – Kamień – Przełom Lubrzanki – Święta Katarzyna (33 km) należy do górskich. Punktem wyjściowym szlaku jest przystanek kolejowy Tumlin. Od budynku stacyjnego szlak prowadzi ku południowi do przejazdu kolejowego, a następnie przez wioskę Węgle do lasu. W odległości ok. 3 km mijamy polankę zwaną Jaworzno, a następnie wchodzimy na szczyt krzemionki skąd zakrętem schodzimy w dolinkę, w której bierze początek Silnica. Niedaleko stąd do szosy Kielce – Zagnańsk, którą idziemy ku północy 1, 5 km, a następnie skręcamy za znakami na wschód omijając kamieniołom Wiśniówkę Małą, a później Wiśniówkę Dużą i dochodzimy do Masłowa II. Wreszcie po zdobyciu Radostowej dochodzimy do Świętej Katarzyny.
Z Oblęgorka do Tumlina. Bardzo ciekawą wycieczkę można odbyć z Oblęgorka do Tumlina szlakiem Czarnym i Czerwonym. Tylko 21 km a doznań estetycznych i fizycznych mnóstwo. W Oblęgorku aleją lipową, którą tworzą cztery rzędy drzew dochodzimy do sławetnego Muzeum Henryka Sienkiewicza. Następnie drogą prowadzącą głębokim wąwozem zmierzamy, by wspiąć się na wierzchołek Baraniej Góry. Klucząc między bukowymi starodrzewami, nagle po wyjściu z lasu możemy podziwiać cały szlak, który mamy do przebycia. Przed nami za Doliną Bobrzy widoczne są Wzgórza Tumlińskie z Górą Ciosową na pierwszym planie, za którą widać Górę Kamień, nieco z jej lewej strony Górę Wykieńską. Za nimi wyrasta obły kształt Góry Grodowej. Jest ona po Świętym Krzyżu i Górze Dobrzeszowskiej trzecią tajemnicza górą, na której przed wiekami odprawiano magiczne rytuały. Świadczą o tym wały, które w formie trzech kręgów o zarysie eliptycznym otaczały powierzchnię ok. 1500 m kw. Wreszcie po zdobyciu wspomnianych gór dochodzimy do kościoła pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa w Tumlinie, ufundowanego w 1599 r. przez biskupa krakowskiego Jerzego Radziwiłła.
