Janów

Przedłużeniem karczewskiej ulicy księdza Żaboklickiego jest droga prowadząca do Janowa. Wieś nie jest stara, teren obecnej wsi należał do folwarku Wola Sobiekurska, który wchodził w skład dóbr Otwocka Wielkiego. W zapiskach z 1810 r. występuje nadleśniczy Józef Weber, który mieszkał w Młynku na Tyblowszczyźnie, ale na mapach nie ma śladu wsi. Gdy na przepływającej tu Jagodziance założony został młyn wodny, w jego sąsiedztwie, gdzieś w połowie XIX w. zamieszkali pierwsi osadnicy. Ich siedliska nazwano Zamłyniem a później Młynikiem.

Jednocześnie w pobliskich lasach zaczęto wydobywać torf i miejsce to nazywano Torfowiskiem. Do dziś zachowały się śródleśne stawy i jeziorka, w tym znane Jezioro Torfy – pozostałość po wydobywanym torfie. Wkrótce zamieszkali tu koloniści niemieccy, którzy zostali obdzieleni działkami ziemi z których płacili czynsz dziedzicom Otwocka Wielkiego. Ich siedziby zwane Janówek, dały nazwę dzisiejszej wsi, chociaż nazwa Młynik nadal funkcjonuje. W 1933 r. ówczesna gromada Młynik obejmowała wszystkie tereny folwarku Woli Sobiekurskiej a więc Brzezinkę, Dąbrowę, Janów, Kozłówkę, Kolonie Otwockie a także resztki upadającego folwarku – Woli. Obecnie Janów stanowi odrębne sołectwo a jej mieszkańcy wyspecjalizowali się w gospodarce szklarniowej. Można powiedzieć że obok sąsiedniej Brzezinki, Janów jest zagłębiem szklarniowym gminy. Uprawia się w nich głównie pomidory a także inne warzywa i kwiaty.