W 1525 r. król Zygmunt I Stary wprowadził przywilej na Mazowszu, ograniczający osadnictwo Żydów. W chwili uzyskania praw miejskich Karczew liczył bardzo mało, około 150 mieszkańców. Można śmiało powiedzieć że na jego terenie mieszkała wtedy tylko ludność chrześcijańska. Kiedy sejm w 1768 cofnął zakaz osiedlania Żydów na Mazowszu, poczęli oni napływać na Mazowsze w tym także do Karczewa. Jednocześnie wydane zostały przywileje dla wszelkiego kunsztu rzemieślników, zachęcając ich do osiedlania się w mieście. Napłynęli wówczas osadnicy ewangeliccy z Niemiec i Holandii. Rzemieślnicy osiedlili się głównie w mieście a w zagrożonych przez wylewy wiślane wsiach rolnicy, którzy potrafili walczyć z wylewami. Dlatego wśród starych nadwiślańskich osad często można było spotkać nazwy Holendry, między innymi na terenie dzisiejszych Glinek. Ewangelicy jako pierwsi mieszkańcy występują w Kępie Nadbrzeskiej, Kępie Pijarskiej, Kępie Zielenieckiej, Kępie Świderskiej, Janowie, Warszówce. W Karczewie na stanowisku organisty spotykamy w tych czasach Niemca - Godfryda Weynerta, żyje w Karczewie złotnik Miller, i inni rzemieślnicy.
W 1794 istnieje już w mieście regularna gmina żydowska. W kahale karczewskim było wówczas, jak zanotowano, 46 Żydów zdolnych do walki. W 1822 r. społeczność żydowska utworzyła skład gminy, obejmującej tereny od Karczewa przez Wiązownę, Mińsk, Parysów, Osieck do Sobień. Pierwszym znanym z nazwiska rabinem karczewskim był Judka Szarfszyn. Dozór bóźniczy miał strukturę podobną do parafialnej. Wiązał się on z radą Karczewa i opiekował się żydowskimi arendarzami po wsiach.
Według opisu z 24 XI 1819 r. miasto liczyło 101 domów i 971 mieszkańców, w tym 393 Żydów. Istnieje gmina żydowska i cmentarz za miastem "Kierkut". W mieście było 56 rzemieślników (18 szewców, 11 krawców, 1 szmuklerz, 1 paciornik, 3 garbarze, 2 murarzy, 4 garncarzy, 1 szklarz, 4 kowali, 1 ślusarz, 1 mosiężnik, 2 stolarzy, 2 bednarzy, 1 stelmach, 1 cieśla, 1 kuśnierz, 1 kapelusznik, 1 powroźnik). Reszta mieszkańców chrześcijan trudniła się rolnictwem i wyrobkiem, a Żydzi przekupstwem.
Według następnego opisu z 1822 r. Karczew ma 1033 mieszkańców, w tym 601 chrześcijan i 432 Żydów. Było trzech fabrykantów, trzech szynkarzy. Zapisano wówczas, że od ostatniego domu miejskiego do szynkowego domu na wsi Przewóz, gdzie było domów siedem - odległość wynosiła 1206 łokci. Spis mieszkańców z 1846 r. stwierdził że w mieście żyło 896 chrześcijan i 790 Żydów, czyli razem 1686 osób. Piszących i czytających naliczono 1027, w tych z wyższym wykształceniem 8 osób a analfabetów 651. 564 osoby zaliczono do zamożniejszych a 1122 do biedniejszych. Według innej statystyki mężczyzn do lat 20 było 443 a kobiet w tym wieku 492. Mężczyzn do lat 40 było 288 a takich kobiet 265. Mężczyzn ponad lat 40 miasto liczyło 89 a kobiet 109. Do stanu szlacheckiego należało 7 osób, mieszczan było 635 a pochodzenie gminne miały 1044 osoby.
Spis z 1850 r. stwierdził, że w mieście żyje 893 chrześcijan i 799 Żydów oraz 12 wojskowych. Pół wieku później, czyli w 1900 r. naliczono w Karczewie 2861 chrześcijan i 1050 Żydów. Na początku XX w. ludność żydowska w mieście maleje. W związku z uzdrowiskowym klimatem Otwocka, przenoszą się ona do tego miasta, tak że w 1921 w Karczewie naliczono 836 Żydów na ogólną ilość 3266 mieszkańców. Istniały wówczas w Karczewie dwa cmentarze żydowskie, na piaszczystej wydmie i przy Czerwonej Drodze. Rabinem był wówczas Modrzycer Rabe ze starej dynastii chasydzkiej (surowi wyznawcy Talmudu).
W związku z niemiecką polityką holokaustu ludność żydowska znikła z miast. Zanikło także powiedzenie że w Karczewie mieszkają sami rodowici mieszkańcy z rodowitych rodów karczewskich. W tej chwili większość mieszkańców stanowi ludność napływowa a wielu rodowitych Karczewiaków odchodzi z miasta. Na nowych osiedlach mieszkaniowych (np. na Osiedlu Ługi) zdecydowanie dominuje ludność pochodząca z różnych okolic. Obecnie poprzez zawieranie związków małżeńskich, uczęszczanie dzieci do tej samej szkoły, przedszkola, robienie zakupów w tych samych sklepach powoduje że Karczew zrasta się w jednolitą miejską całość. Miasto liczy około 10.300 mieszkańców.
