Kazanie Księdza Biskupa Edwarda Materskiego wygłoszone w Chmielniku 18 lipca 2008r. podczas Mszy ¦w. Nawiedzenie Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej

Galeria- zdjęcia z Chmielnika i Sędziejowic

UROCZYSTOŚĆ NAWIEDZENIA PARAFII PRZEZ MATKĘ BOŻĄ ŚWIĘTYM WIZERUNKU JASNOGÓRSKIEJ IKONY - Sędziejowice 19 lipca 2008r.

UROCZYSTOŚĆ NAWIEDZENIA PARAFII PRZEZ MATKĘ BOŻĄ ŚWIĘTYM WIZERUNKU JASNOGÓRSKIEJ IKONY - Chmielnik 18 lipca 2008r

2008-07-18 – Chmielnik Nawiedzenie Obrazu MB Częstochowskiej
Ekscelencjo, biskupie Kazimierzu,
Czcigodni Bracia w kapłaństwie, z księdzem prałatem Franciszkiem proboszczem
tej parafii na czele, Drogie Siostry zakonne,
Umiłowani moi byli uczniowie, Członkowie Sodalicji Mariańskiej, Krucjaty Eucharystycznej, Chóru dorosłych i dzieci,
Przedstawiciele Władzy Państwowej i Samorządowej,
Umiłowani Wszyscy w Chrystusie Panu zgromadzeni wokół ołtarza i wpatrzeni w Obraz naszej Matki i Królowej!

Obraz ten, uroczyście powitany, gościmy dziś w naszym mieście, w naszej parafii. Wiemy, że jest to kopia Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej wykonana na polecenie Sługi Bożego Stefana kardynała Wyszyńskiego. Obraz ten poświęcił papież Pius XII 14 maja 1957 roku i pobłogosławił na długą drogę pielgrzymkową: nawiedzenie wszystkich parafii w Polsce. To pierwsze nawiedzenie rozpoczęło się w archikatedrze warszawskiej 29 X 1957 roku i trwało 23 lata. Zakończyło się 21 X 1980 roku. Ten Obraz odbył już pielgrzymkę przez wszystkie parafie naszej Ojczyzny, gromadząc w każdej parafii bardzo wielu wiernych z miłością patrzących w oczy Matki.

Dziś z radością witamy Maryję nawiedzającą nas w Jasnogórskiej Ikonie.

Każdy z nas niejednokrotnie modlił się przed Obrazem Matki Bożej. Zgromadzeni dziś jesteśmy – każda i każdy, i wszyscy wspólnie – z doświadczeniem osobistym i wspólnotowym modlitewnej rozmowy z Maryją, Matką Chrystusa i Matką naszą.

Jak możemy dziś określić te godziny Nawiedzenia? Są to godziny szczególnej bliskości naszej z Maryją i bliskości Maryi z nami. Wykorzystajmy całe nasze dotychczasowe doświadczenie modlitewne, aby czas szczególnej bliskości przeżyć jak najgłębiej i jak najowocniej.

Najpierw Was, Umiłowani, proszę gorąco, spojrzyjcie w ciszy w oczy Matki i porozmawiajcie o waszej przeszłości. Umiecie z miłością rozmawiać z Maryją. Podziękujcie Maryi, podziękujcie za wszystkich, którzy uczyli was modlić się do Maryi i kochać Ją. Obejmijcie cichą modlitwą wszystkich, zarówno żywych, jak zmarłych. Podziękujcie za Wszystkich, którzy was słowem i przykładem nauczyli uciekać się do Świętej Bożej Rodzicielki. Przede wszystkim podziękujcie za rodziców, ale także za innych. W chwili ciszy, kontemplując Obraz, zanieśmy przez wstawiennictwo Maryi nasze dziękczynienie. (cisza)

Przejdźmy naszym modlitewnym zamyśleniem do chwili obecnej, jak też do naszej przyszłości.

Wsłuchajmy się w słowa Jana Pawła II o drodze do Królestwa Bożego. Papież powiedział: „Chrystus wskazał drogę, Chrystus otworzył drogę. I droga jest stale otwarta”.

Rozważmy najpierw w świetle tych słów Papieża drogę Maryi idącej w pośpiechu, w góry, do domu Zachariasza i Elżbiety. Nie idzie sama. Zbawiciel ludzi, ukryty w łonie swej Matki nawiedza i udziela Ducha Świętego w domu Zachariasza. Ewangelista zaznacza, że Maryja idzie z pośpiechem, co słusznie bibliści podkreślają, że jest wynikiem radości rozpierającej Jej serce.

Ewangelista podkreśla, że Maryja udała się w góry. To nie jest tylko wskazanie którędy prowadzi droga, ale nawiązanie do proroctwa Izajasza: „O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: Twój Bóg zaczął królować” (Iz 52,7). Jest to zachęta dla nas, byśmy widzieli w Maryi pierwszą głosicielkę Ewangelii, która szerzy Dobrą Nowinę i daje początek misyjnym wędrówkom swojego Syna.

Istotnie, nawiedzając Elżbietę, Maryja niejako zapowiada misyjne drogi Jezusa, a współdziałając od początku swego macierzyństwa z odkupieńczym dziełem Syna, staje się wzorem tych członków Kościoła, którzy wyruszają w drogę, aby nieść światło i radość Chrystusa ludziom wszystkich krajów i wszystkich czasów.

Do domu Zachariasza Maryja wnosi niespodziewanie całą radość swojej wiary otwartej i gotowej do służby. Ewangelista zapisał: „Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę” (Łk 1, 40).

Słowa pozdrowienia wypowiedziane przez Maryję napełniają Mesjańską radością także Elżbietę: „Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona”.

Głośny okrzyk Elżbiety jest autentycznym wyrazem religijnego entuzjazmu, który także dzisiaj ożywia wierzących, gdy odmawiają modlitwę Zdrowaś Maryjo jako hymn Kościoła, chwalący Boga Najwyższego za wielkie dzieła, których dokonał w Maryi, Matce swojego Syna.

Elżbieta odpowie Maryi: „Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana” (Łk 1, 45).

Pełny podziwu okrzyk Elżbiety jest dla nas wezwaniem, byśmy umieli docenić to wszystko, co obecność Maryi wnosi w życie każdego wierzącego.

Droga Maryi, wniesienie Chrystusa do rodziny Zachariasza, Jej śpiew Magnificat – połączone z darem Ducha Świętego jest zapoczątkowaniem Chrystusowej zbawczej działalności.

Możemy powtórzyć słowa Jana Pawła II: „Chrystus wskazał drogę, Chrystus otworzył drogę. I droga jest stale otwarta”.

Gdy patrzymy na drogę życia Chrystusa, Jego nauczanie, Jego mękę i śmierć, Jego zmartwychwstanie – możemy te słowa w pełni odczytać: Chrystus wskazał drogę – to przykład Jego życia i Jego nauczanie. Chrystus otworzył drogę – to tajemnica Odkupienia, szczególnie przez ofiarę krzyża. Droga jest stale otwarta – bo Chrystus umarł za ludzi wszystkich czasów, i dla wszystkich droga zbawienia jest przez Chrystusa wysłużona.

Maryja, pełna łaski, szła rozważając w sercu drogę wskazaną przez Syna, najdoskonalej przyjęła łaskę odkupienia, jako pierwsza wierna, Wniebowzięta, najdoskonalej ukazała drogę otwartą przez Syna.

Mówiliśmy o drodze Maryi do domu Zachariasza.

Mówiliśmy o drodze Chrystusa Nauczyciela i Zbawiciela

Dodajmy, że droga Kościoła to przedłużenie działalności Chrystusa. Kościół ma prawo powiedzieć o sobie „Chrystus wskazał drogę, Chrystus otworzył drogę. I droga jest stale otwarta”.

Taka jest działalność Kościoła. Wielbimy Boga za jedność, jaka istnieje między drogą Maryi nawiedzającej dom Zachariasza, drogą Chrystusa nauczającego, oddającego życie dla naszego zbawienia i drogą Kościoła przedłużającego działalność Chrystusa. Mówimy o tej jedności, aby dobrze odczytać przeżywane dziś Nawiedzenie.

Nawiedzenie Maryi – to przejaw duszpasterskiej działalności Kościoła. Powinniśmy dostrzec tę duchową łączność między drogą Maryi do Elżbiety, drogą Chrystusa głoszącego dobrą nowinę, Jego drogę na Golgotę i Zmartwychwstanie, drogę Kościoła przez różne czasy i kraje – a Nawiedzeniem, które dziś przeżywamy. Mamy prawo powiedzieć: jeden Duch Święty działa na wszystkich wymienionych drogach, Jeden jest Pan, Jedna Matka, jedna wiara, nadzieja i miłość.

Spoglądając na Obraz Matki porozmawiajmy z Nią o jeszcze jednej drodze – drodze swojego życia. Rozpoczynając rozważanie myśleliśmy o przeszłości i w ciszy dziękowaliśmy za tych, którzy uczyli nas kochać Maryję. Teraz porozmawiajmy z Matką o przyszłości: o naszych planach, naszych postanowieniach po czasie Nawiedzenia. Pamiętajmy:

„Chrystus wskazał drogę, Chrystus otworzył drogę. I droga jest stale otwarta”. Amen.